Einn góður

 

Tvær konur eru að bíða á biðstofunni við Gullna hliðið og eru að bera saman

sögurnar af því hvernig þær dóu. Sú fyrri segir: "Ég fraus  til bana."

  "En hræðilegt," segir hin, "að frjósa til bana. Það hlýtur að hafa  verið

kvalarfullt?"

  "Ekkert svo," segir sú fyrri, "þegar maður er hættur að skjálfa af  kulda

verður maður bara syfjaður og finnur fyrir hlýju. Loks dettur maður  bara

út. Hvað með þig? Hvað gerðist?"

  "Ég fékk hjartaáfall. Mig var búið að gruna manninn minn lengi um

framhjáhald og ákvað að koma snemma heim úr vinnunni einn daginn. En  þegar

ég kom heim, sat hann bara inni í stofu og horfði á  sjónvarpið."

  "Nú?" spyr sú fyrri. "En hvað gerðist?"

  "Ég var alveg viss um að það væri önnur kona í húsinu, svo ég  hljóp  um

allt að leita. Upp á háaloft, niður í kjallara, gáði inni í alla  skápa og

undir öll rúm. Ég hélt þessu áfram þar til ég var búin  að  kemba allt

húsið. Þegar því var lokið var ég svo örmagna að ég  hné  niður, fékk

hjartaáfall og dó."

  "Hmm," segir sú fyrri, "leitt að þú skyldir ekki kíkja í  frystikistuna.

Þá værum við báðar á lífi."